Op basis van specifieke klachten heeft de arts vaak een vermoeden dat het gaat om alvleesklierontsteking. Met behulp van onderstaande onderzoeken kan de diagnose worden gesteld:
- Bloedonderzoek kan veranderingen aantonen o.a. in de waarden van bepaalde alvleesklierenzymen (amylase, lipase).
- Als de ziekte al langer bestaat, kan in de urine ‘suiker’ aangetoond worden als gevolg van suikerziekte
- Ontlastingsonderzoek kan aantonen of er sprake is van vetdiarree
- Via een inwendige echo (endo-echografie) wordt de alvleesklier vanuit de maag en dunne darm in beeld gebracht (zie afbeelding). Zo kunnen de doorsneden van de afvoergangen van de alvleesklier goed worden beoordeeld en (kleine) kalkstenen worden aangetoond
- Op een CT-scan zijn verkalkingen in het alvleesklierweefsel aan te tonen
- Een MRI-scan maakt gebruik van een magnetisch veld, waardoor afwijkingen in de ontstoken alvleesklier nog nauwkeuriger in beeld worden gebracht dan via de CT-scan
- Een MRCP is een speciale vorm van MRI, waarbij de galwegen en alvleesklierafvoergangen nog nauwkeuriger in beeld kunnen worden gebracht
- Via een uitwendige echo van de buik (abdominale echografie) kan de grootte van de alvleesklier worden vastgesteld. Dit onderzoek kan alleen vergevorderde gevallen van chronische pancreatitis vaststellen waarbij er al forse schade aan het pancreas is opgetreden.
- De MRI, CT en inwendige echo zijn het meest betrouwbaar in het vaststellen van de diagnose en worden daarom het meest toegepast.
